Pal stabilizujący
Program Pal stabilizujący przeprowadza analizę pali stabilizujących (wyznaczanie sił wewnętrznych + przemieszczeń, wymiarowanie przekroju pala). Analiza konstrukcji jest prawie identyczna jak w programie "Ściana analiza", różni się jedynie definiowaniem parcia powyżej powierzchni poślizgu oraz możliwością modelowania pali utwierdzonych w skale.
Jeśli w zdefiniowanym zboczu lub konstrukcji pojawia się nieakceptowalna powierzchnia poślizgu, wówczas istnieje możliwość zwiększenia stateczności zbocza na tej powierzchni poprzez wstawienia pala stabilizującego (ramka "Pale stabilizujące" służy do wykonania tego kroku w programie "Stateczność zbocza"). Pal należy umieścić w taki sposób aby przecinał powierzchnię poślizgu a jego podstawa była na znacznej głębokości poniżej powierzchni poślizgu. Powyżej powierzchni poślizgu pal obciążany jest siłą czynną T mającą tendencję do przesunięcia pala oraz siłą bierną (utrzymującą) P stabilizującą pal (patrz rysunek poniżej). Różnica pomiędzy siłą bierną i czynną określa siłę, która musi być przeniesiona przez pal aby zwiększyć stateczność na zdefiniowanej powierzchni poślizgu do wymaganej wartości SFs.
Schemat sił czynnych i biernych oddziałujących na pal stabilizujący
Jeśli współczynnik stateczności zbocza SF bez pala stabilizującego jest niewystarczający, siły czynne i bierne są w równowadze - pal nie jest obciążony i nie ma konieczności jego zastosowania. Dlatego też, do wyznaczania sił oddziałujących na pal istotne jest aby wymagany współczynnik bezpieczeństwa SFs był większy niż ten wyznaczony dla danej powierzchni poślizgu SF bez pala, lub wymagany współczynnik stateczności był większy niż ten związany ze zdefiniowaną powierzchnią poślizgu bez obecności pala stabilizującego.