在线帮助

Teoria wytrzymałości strukturalnej

Wytrzymałość strukturalna reprezentuje wytrzymałość gruntu na deformacje na skutek obciążenia na początku rozerwania swojej wewnętrznej struktury. Przy zmniejszaniu współczynnika m odpowiedź gruntu dąży do liniowości.

Jeżeli wytrzymałość strukturalna uwzględniana jest w analizie osiadania, wówczas:

a) głębokość aktywna charakteryzuje się głębokością pod dnem fundamentu, na której przyrost naprężenia pionowego σ_z staje się równy wytrzymałości strukturalnej gruntu (wyznaczanej przez pomnożenie początkowego naprężenia geostatycznego σ_or przez współczynnik m):

b) podczas obliczania osiadania warstwy, przyrost naprężenia pionowego σ_z na skutek obciążenia zredukowany przez wytrzymałość strukturalną gruntu wyznaczany jest z:

a osiadanie s wynika wówczas z naprężenia oznaczonego na rysunku kreskowaniem i wyznaczanego z:

Głębokość aktywna na podstawie teorii wytrzymałości strukturalnej (pole efektywnego obciążenia jest kreskowane)